Estudios en homenaje a Alfredo Matus Olivier. Volumen II
– 713 – Del latín naufragare al romance nafregar : los avatares… • Miguel Metzeltin ‟Et homine qui se anafragaret suo adextrado quamuis habeat alium sedeat exqusato usque ad capud anni ( Fuero de Monte-Mór o Novo ; ib: 526; a. 1203). “Et homine qui se anafragaret suo adextrado, quamuis habeat alium sedeat excusato usque ad capud anni” ( Fuero de Pinhel ; ib. 542; a. 1209). “Et homine a qui se anafragaret suo adextrado, quamuis habeat illium (sic), sedeat excusato vsque ad caput anni” ( Fuero de Castelo Branco ; ib. 567; a. 1213). “Et homo cui se anafragauerit suus caballus quamuis habeat alium, sit excusatus usque ad capud anni” ( Fuero de Alcácer ; ib. 581; a. 1218). “Et homo cui se anaufragauerit suus cabalus quamuis habeat allium sit excusatus vsque ad caput anni” ( Fuero de Aljustrel ; ib. 637; a. 1252). “Et homine a qui se anafragaret suo adextrado, quamuis habeat alium, sedeat excusatum usque ad capud anni” ( Fuero de Alcáçovas ; ib. 690; a. 1258). “Et homine qui se naufragauerit suo adestrado quamuis habeat alium sedeat excusado usque ad caput anni” ( Fuero de Terena ; ib. 699; a. 1262). “Et homine qui se anafragaret suo adextrado quamuis habeat alium sedeat excusato usque ad caput anni” ( Fuero de Seda ; ib. 720; a. 1271). En este contexto, el verbo <nafregare> alterna con <perder> y <damnare>: “Et miles qui perdiderit suum caballum quamuis habeat alium sit excusatus per unum annum ( Fuero de Belmonte , ib. 507, a. 1199; Fuero de Alpedrinha , ib. 521, a. 1202; 521; Fuero de Teixeiras e Souto-Rórigo , ib. 533, a. 1206; Fuero de Sarzedas , ib. 556, a. 1212). “Et homo cui se dampnauerit suus cauallus quamuis habeat alium sit excusatus per unum annum ( Fuero de Sesimbra ; ib. 516; a. 1201). Los participios pasados usuales en la época para indicar un caballo dañado eran quebrado o danado : “Toto homine qui suo cauallo adduxerit crebado aut dampnato de fonsado aut de azaria demonstre lo a iii uicinos” ( Costumes e Foros de Castello-Bom ; PMH 786; a. 1188-1230). “Tod home que seu caualo aduxer quebrado ou danado de fonssado ou de azaria amostre o a iii uizinos” ( Costumes e Foros de Castel-Rodrigo , Liber VII, xvii; ib. 885; a. 1209). El uso estereotipado de <nafregare> en una sola forma verbal, la inseguridad en la grafía ( nafregare , anafregare , anaffregare , naufragare ), su sustitución por otros verbos en la misma fórmula ( perdere , damnare ) y el uso corriente de quebrado / danado en vez de * nafregado demuestran que en Portugal <nafregare> era una forma totalmente fosilizada.
Made with FlippingBook
RkJQdWJsaXNoZXIy Mzc3MTg=