Estudios en homenaje a Alfredo Matus Olivier. Volumen II

– 711 – Del latín naufragare al romance nafregar : los avatares… • Miguel Metzeltin entre 961 y 975 para laAbbaye Saint-Bertin de Saint-Omer en la Flandes francesa (PL136, 1181ss.): Tantum in ea ratione, quamdiu ego in hoc saeculo, Christo propitio, advivero, ipsam cellam usualiter, pro beneficio ipsius monasterii, mihi liceat possidere; in ea vero ratione, ut aliubi nec ipsam cellam quam ad ipsum locum pertinent, aliubi nec dare, nec vendere, nec commutare, nec alienare, nec naufragare, potestatem habeam ( XXXIII. Traditio Felicis de Rokashamo , a, 745; in: PL136, 1208). ego Deodatus clericus (...) omnia et ex omnibus, rem inexquisitam, ad integrum, vobis per venditionis titulum, accepto pretio, ecclesiae vestrae, a die praesenti transfirmo (...) et aliubi ipsam rem nec dare, nec vendere, nec commutare, nec naufragare pontificium non habeam, nec possessio mea nullam ex hoc calumniam generare non possit ( XLVII. Exemplar hujus traditionis , a. 800; in: PL 136, 1215-1216). nos, in Dei nomine, Heribertus et conjux mea Megesinda, necnon et filii nostri Ellembertus atque Egilbertus (...) Tradimus itaque ad praescriptum monasterium sancti Petri res proprietatis nostrae legitime possessas (...) et post obitum nostrum duorum, filii nostri solidos V, in eadem festivitate persolvant, ipsasque in nullo naufragare praesumant res ( XLIII. Exemplar ejusdem , a. 867; in: PL 136, 1241-1242). ego in Dei nomine, Liodricus (...) Dono igitur (...) rem proprietatis meae (...) filii autem nostri, post nos solidum I persolvere debeant, ipsasque res tam eas quas dedimus, quam illas quas expetimus, nec dare nec vendere nec in nullo naufragare potestatem habeamus; sed post nostrum omnium obitum, ambae res cum omni amelioratione, a monachis perpetualiter possidendae recipiantur ( XLV. Exemplar , a. 867; in: PL 136, 1243). Estos ejemplos evidencian que el lexema naufragare se utilizaba sobre todo en expresiones formularias de género conminatorio. 5. LA EVOLUCIÓN PROTORROMÁNICA DE NAUFRAGARE En sus vestiduras románicas el verbo aparece en el ámbito castellano / aragonés hasta el siglo XIII con el sentido de ‘dañar, estropear, hacer perder, menoscabar’ y aplicado a objetos varios (partes del cuerpo, pan, penas pecuniarias): Qui naufragare miembro dotro peche XXX et VII mencales et medio al rencuroso ( Fuero de Medinaceli , s. XII; in: Muñoz y Rivero 1847: 437). Todo fornero que mal coxiere pan o lo nafregare, peche lo el duenno del forno ( Fuero de Brihuega ; in: LPH s.v. nafregare ; a. 1242). Sj aquel que perteneçiere de poner la querella fasta los .XXX. dias non la pusiere, ssea tenido de responder, sil fuere demandado del sennor que naffrego

RkJQdWJsaXNoZXIy Mzc3MTg=