Estudios en homenaje a Alfredo Matus Olivier. Volumen II

– 709 – Del latín naufragare al romance nafregar : los avatares… • Miguel Metzeltin El uso de in naufragium ponere permite el uso transitivo equivalente de naufragare ‘echar a perder’: Mancipia, pecunia vel reliquas tris quampluris exinde naufragiassent vel devastassent” ( Diplomata merovingia , n.o 70, a. 697; in: MLLM: s.v. naufragare ). ‟Si quis cum servo suo aut haldione vel cum pertenentem alieno de qualiscumque re convenerit sine noditia domini eius, quae in anteriore edicto non contenetur, et provatum fuerit, quod res domini sui naufragassit” ( Liutprandi leges , n.o 87; in: MGH , Legum, Tomus IIII; a. 727). Quia nos ideo usque ad illam etatem perduximus causam de infantibus, ut ipsi res suas non deveant naufragare aut disperdere ( Liutprandi leges , n.o 117; in: MGH, Legum Tomus, IIII a. 731). “Ad usufructuandum...nam non vindendum vel naufragandum” ( Codice Diplomatico Longobardo I, ed. Schiaparelli, n.o 194, a. 765; in: MLLM s.v. naufragare ). El uso reflexivo / pasivo ‘echarse a perder, estropearse, deteriorarse’ de naufragari aparece en el ámbito visigodo del siglo VII y carolingio de los siglos VIII-IX: Si pratum defensum a pecoribus naufragetur. Qui in pratum, eo tempore quo defenditur, pecora miserit, ut posmodum ad secandum non possit herba subcrescere (...) ( Liber iudiciorum sive lex visigothorum , VIII, 3, 12; in: MGH, Legum. Sectio I, Tomus I; s. VII; la versión leonesa del Fuero Juzgo reza: “Si el ganado pasce en prado que es defensado. Quien mete ganado en prado defesado en tal tiempo que la yerba non pueda crescer pora segar (...)”). Ut iudices nostris vineas recipiant nostras, quae de eorum sunt ministerio, et bene eas faciant, et ipsum vinum in bona mittant vascula, et diligenter praevidere faciant, quod nullo modo naufragatum sint ( Capitulare de villis , cap. 8;in: MGH, Legum Tomus I; h. 800). Quo Hludowicus dum pergeret, ad Flamershem in pago Ribuario venit, et de quodam solario vetustate confecto sub lignis fractis cum quibusdam suorum cecidit, et aliquantulum naufragatus, in brevi convaluit ( Hincmari remensis annales ; in: MGH, Scriptores Tomus I; a. 870; este texto resume una descripción detallada de este hecho que se encuentra en los Annales regni Francorum a. 817, donde se habla de laesio , pars contusa , auris vulnerata , femur conlisum , cf. MGH, Scriptores rerum germanicarum in usum scholarum, 6). Los objetos de in naufragium ponere / naufragare son por lo tanto sobre todo bienes materiales ( res , mancipia , pecunia , pastos , vino ), una vez el verbo es aplicado al cuerpo de Ludovico Pío por las contusiones que sufrió debido a la caída de una azotea.

RkJQdWJsaXNoZXIy Mzc3MTg=